Historia dos petróglifos
Viaxe á prehistoria a través do pasado
A linguaxe das rochas
Vémonos aquí, como se a nosa vida fose sempre así. Viaxemos. Camiñemos de volta ao pasado, a unha época onde a natureza nos mergullaba en todo o seu esplendor, moi lonxe dos artificios hoxe presentes.
Vaiamos a ese lugar, o mesmo no que hoxe nos atopamos. Imaxinémonos entre carballeiras e brañas, e observemos o gran tesouro que nos deixaron: as pegadas dos paso polo mundo, A LINGUAXE DAS ROCHAS.
Ao longo dos séculos, os historiadores intentaron desvelar o pasado, acceder a el, a través dos restos .
En realidade o historiador e o arqueólogo constrúen metáforas dese pasado. A intención é desvelar, traducir os datos obxectivos dunha representación do pasado, para recreala e reconstruíla. O seu fin é estudar estes restos, protexelos e conservalos.
Que son os Petróglifos?
Os petróglifos son unha representación gráfica gravada nas rochas ou pedras, un conxunto de gravados rupestres ao aire libre, cun simbolismo complexo e difícil de interpretar. Son o antecedente dos símbolos previos á escritura..
A palabra provén dos termos gregos petros (pedra) e glyphein (tallar) e foi na súa orixe acuñada en francés como pétroglyphe
Os petróglifos galegos son unha das manifestacións máis xenuínas da nosa arte prehistórica. Utilizar a expresión estilo atlántico é máis completo que referirse só a grupo galaico de arte rupestre (III-II milenio a. de C) posto que este estilo esténdese desde o norte de Portugal ata o norte das illas Británicas incluíndo Galicia e Irlanda.
Atopáronse petróglifos en todos os continentes do noso planeta, con similitudes rechamantes entre eles. Aínda que en xeral os petróglifos poden pertencer a épocas moi diferentes da historia, a maioría dos que se encontran en Galiza encádranse na Idade dos Metais, sendo case todos da Idade do Bronce, cos inicios da fundición do cobre na etapa do Calcolítico (aproximadamente entre 2.000 e 1.800 anos a.C.). Nalgunhas ocasións o cristianismo procesou os símbolos considerados pagáns, quedando as imaxes ocultas por ermidas, igrexas ou cruceiros construídos no lugar que estaban ocupando. Como resultado, estes lugares cristianizados foron obxectivo de lendas pagás (cos mouros de protagonistas en moitos casos).
